Jaël, de krijger
De enige beweging vormt de hete, trillende lucht. Ze moet zich bedwingen om het tentdoek niet aan de kant te schuiven en weg te rennen. Waar moet ze heen? Hij zal haar makkelijk vinden.
Zijn gezicht was grauw geweest van vermoeidheid. Ze was op hem afgestapt en had hem in haar tent genodigd. Wat moest ze anders doen? Mannen zoals hij dringen zich toch wel een weg naar binnen. Hij zou er echt niet minder om slapen als hij haar eerst verkrachtte en dan uit de weg ruimde.
Ze verstijft als ze achter zich een beweging hoort. Hij draait zich om, nestelt zich onder de deken. Haar deken.
Traag zakt de zon naar beneden. Haar handen wringen in haar schoot. Ze had hem melk gegeven, in de hoop dat hij sneller in slaap zou vallen.
Als er eindelijk een constante ademhaling klinkt, komt ze overeind. Stilletjes schuifelt ze langs hem, haar hart bonkt zo hard dat ze bang is dat hij het kan horen. Ze grist de spullen weg uit de hoek, gelooft nauwelijks dat ze dit echt gaat doen. Even later is ze terug bij de slapende gestalte. Wat ziet zijn gezicht er anders uit als hij slaapt! Zijn donkere, boze ogen gesloten, de frons in zijn wenkbrauwen gladgestreken. Op zijn gezicht en handen zitten vieze vegen, waarvan wil ze niet weten. Oorlogen zijn altijd smerig.
Haar hand trilt als ze de pin boven zijn slaap laat zweven. De eerste slag moet goed zijn.
Vroeger vervulde Jaëls verhaal mij met afschuw, tegenwoordig bewonder ik haar lef en zelfbeheersing. Net als Sara, Rebekka, Lea en Rachel leefde ze in tenten. Ze zal zich met de dagelijkse taken hebben beziggehouden: spinnen, graan malen, brood bakken, geiten melken en de melk verwerken tot klonterige yoghurt.
Jaël was getrouwd met Heber, een man uit het volk van de Kenieten. De Bijbel vertelt dat de familie van Heber in vrede leefde met koning Jabin. Waarschijnlijk omdat de Kenieten ijzersmeden waren en koning Jabin deze smeden goed kon gebruiken om zijn negenhonderd ijzeren strijdwagens te onderhouden en te repareren. Maar Israël werd al twintig jaar onderdrukt door deze koning Jabin.
Deborah, rechter van Israël en profetes, riep op tot een strijd met koning Jabin. Ondanks de honderden strijdwagens van de vijand verliepen de gevechten voorspoedig voor Israël. Ze wonnen en Sisera, de grote generaal van koning Jabins leger, sloeg op de vlucht. Of Jaël van de gebeurtenissen op de hoogte was, is niet duidelijk. Wel lijkt het of ze Sisera herkende toen hij uitgeput bij haar tent aankwam.
Jaël was alleen en ze ging naar buiten, de grote generaal tegemoet. Kom bij mij, wees niet bevreesd,’ zei ze (Richteren 4:18). Sisera kwam in haar tent en zij dekte hem toe met een deken. Het klonk allemaal heel liefdevol en Jaël deed er nog een schepje bovenop door Sisera voedzame melk te geven toen hij om wat water vroeg. Daarna staat er weer dat ze hem toedekte. Sommige verklaringen beweren dat Jaël Sisera in haar bed lokte met als doel hem te doden. De Bijbel is hier niet duidelijk over.
Ook al was hij meer dan moe, Sisera bleef een generaal en ook in de tent van een ander deelde hij de orders uit. Zal Jaël bang voor hem zijn geweest? Mannen met macht stonden in die tijd niet bekend om hun goede behandeling van vrouwen. Volgens de regels van de gastvrijheid had Sisera zich bij haar man moeten melden, het hoofd van het tentenkamp. In plaats daarvan commandeerde hij haar om bij de ingang van haar eigen tent te gaan staan en als er iemand voorbijkwam met de vraag of hij hier was, moest ze ‘niemand’ zeggen. Hij wilde verborgen blijven.
Toen hij door slaap was overmand, veranderde de zorgzame Jaël in een krijger. Vervolgens nam Jaël een tentpin, nam een hamer in haar hand, ging stilletjes naar hem toe en dreef de pin in zijn slaap, zodat hij aan de grond vastzat. (Richteren 4:21) De Bijbel vertelt niet of God Jaël duidelijk had gemaakt wat ze doen moest. Duidelijk is wel dat ze haar lot in eigen handen nam. In plaats van af te wachten of hij haar zou overmeesteren en verkrachten, penetreerde ze hem met een tentpin.
De geschiedenis keurde haar daad niet alleen goed, Jaël werd de hemel in geprezen. Haar actie was onderdeel van Gods plan voor de vijand van Israël: een beschamende dood. Deborah prees Jaël in haar lied: ‘Laat gezegend zijn boven de vrouwen, Jaël…’
Eeuwen later zou een engel verschijnen aan een jong meisje in een stoffig stadje en hij zou zeggen: ‘U bent gezegend onder de vrouwen.’ Was Jaël net als Maria, de moeder van Jezus? Maria koos ervoor Israël te redden, ook al overtrad ze de regels die toentertijd voor vrouwen golden. Maria vond haar volk belangrijker dan haar eigen reputatie.
In Buitengewone vrouwen zoals jij lees je tien weken lang over vrouwen uit de Bijbel die gewaagde keuzes maakten, die de verwachtingen en regels van hun cultuur overtraden. De één was brutaal, de ander leidde een leger. En God zegende hun daden. Hun verhalen gaan over jaloezie en verdriet, maar ook over liefde en moed. Omdat dat actuele thema’s zijn, wordt elk hoofdstuk afgesloten met een verhaal van een vrouw van nu, geschreven door Erica Duenk. De vrouwen uit dit boek hebben één grote gemene deler: God maakt hen krachtig, dapper en strijdbaar. Kortom, buitengewoon. Verlang jij daar ook naar?
Nieuwe berichten door Nine de Vries (toon alles)
- Jaël, de krijger - 30 juni, 2020
- Michal - 3 december, 2019
- Rachels pijn - 10 oktober, 2019
