Zo ongeveer een maand of twee geleden viel het me voor het eerst op: dat er de laatste tijd wat vreemds gaande is onder de Nederlanders. Er lijkt een virus rond te gaan. Wat voor virus precies, daarvan had ik geen flauw idee, maar één ding wist ik wel: ik vond het drie keer niks. Omdat dat iets ervoor zorgt dat mensen anders gaan leven. Gróéner. En daar houd ik dus niet zo van. Van groen.
Zo is groene spinazie om van te griezelen. En datzelfde geldt voor groene thee en groene eucalyptussnoepjes. Groene zeep stinkt, groene brandnetels zijn plantonwaardig en groene snottebellen zijn simpelweg afschuwelijk. Of wat dacht je van vieze of griezelige groene beesten als sprinkhanen, kikkers en krokodillen? Om nog maar te zwijgen van alle dingen die er niet groen uitzien, maar wel hartstikke groen (en vreselijk en saai en gedateerd) zijn, zoals geitenwollen sokken. Zeg nou zelf, daar wil je toch niet in gezien worden?
Maar blijkbaar vonden al die mensen die waren aangestoken met dat virus dat ik hoognodig wat groener moet worden, want ik werd zo’n beetje overspóéld met groen. Op Facebook. Instagram. Tijdens mijn werk. In de supermarkt. Bij vriendinnen thuis. Overal! En dan heb ik het dus niet over al die foto’s van eerste boomblaadjes en ontluikende voorjaarsbloemen die Jan en alleman postten. Ik bedoel dingen als wasbare luiers en inlegkruisjes, tandpastatabletjes, shampooblokken, minder-afval-challenges, duurzame kleding, herbruikbare groente-en-fruitnetjes, week-zonder-vlees-campagnes… Noem maar op.
Ik zal eerlijk zijn: ik heb menigmaal gegrinnikt bij het zien van de net genoemde verschijnselen van dat virus. Want hallo, wie gaat er nu inlegkruisjes uitwassen als je ook gewoon wegwerpvarianten hebt? Een saaie Hollandse appel eten als je ook kunt kiezen voor een exotische cherimoya uit Peru? Herbruikbare netjes kopen als je gratis plastic tasjes kunt krijgen? Of stad en land aflopen voor een eerlijke, duurzame, groene, biologische, verantwoorde, plantaardige trui? Een ingewikkelde wikkel om mijn hoofd wikkelen als je ook een paracetamolletje kunt slikken? Waarom zou je dat nou doen?
Omdat dat goed is voor de schepping. De schepping die God aan mij – en elk ander mens – heeft toevertrouwd om voor te zorgen. Dat las ik een paar dagen terug, toen het groene virus geniepig door mijn brievenbus mijn huis binnen was geslopen in de vorm van het boek Groen op hakken. Daarin staat dat namelijk. En nog véél meer pro-groene informatie. Zoals dat het goed voor de wereld is als ik kritischer ben op wat en hoe ik consumeer, dat ik met minder genoegen moet nemen. Dat ik in mijn leefstijl keuzes moet maken die andere mensen recht doen en niet uitbuiten, keuzes die bijdragen aan goede zorg voor de schepping. (Lees: minder plastic, eerlijke kleding, voedsel van dichtbij, duurzamere alternatieven…)
Ik denk dat dat het moment was waarop het virus mij besmette, want toen ik diezelfde avond drie plastic verpakkingen in mijn prullenbak deponeerde – boven op de ruim tien van de dagen daarvoor – kreeg ik lichte buikpijn. Maar daar bleef het niet bij, want zodra ik las dat mijn mango afkomstig was uit Brazilië – ruim 10.000 kilometers en heel veel CO2-uitstoot verderop – werd ik een beetje misselijk. En op het moment dat ik erachter kwam dat mijn redder in nood op migrainedagen – mr. Paracetamol – boordevol ongezonde hulpstoffen zit, kreeg ik spontaan hoofdpijn.
Gedurende de dagen daarop kreeg ik het steeds erger te pakken van het virus en het punt is, las ik ergens: als je er eenmaal mee besmet bent, blijf je er je leven lang last van houden. Al is ‘last’ eigenlijk niet het juiste woord. Want toen ik me verder verdiepte in Groen op hakken, ontdekte ik dat groen leven helemaal niet saai en vervelend hoeft te zijn, zoals ik tot nog toe dacht. Integendeel, je kunt het net zo leuk en hip maken als je zelf wilt. Dat besloot ik prompt dan ook maar te gaan doen en inmiddels is de eerste stap richting een groen(er) leven een feit.
Wat ik heb gedaan? Nou, geen voorraad eucalyptussnoepjes ingeslagen, geen kikker als huisdier geadopteerd, geen bosje brandnetels op tafel gezet – van deze groene dingen houd ik namelijk nog steeds niet. Nee, ik heb een paar groene hakken gekocht. Want als ik dan groen ga worden en doen, dan niet op geitenwollen sokken, maar in stijl.
Wil jij ook groen(er) leven (in stijl)? Lees dan nu Groen op hakken – het boek voor alle vrouwen die het best iets duurzamer willen doen, maar niet zo goed weten hoe. Vol tips en ervaringen om duurzamer te leven, met een heerlijk positieve insteek. Ook wie al enthousiast begonnen is en nog een stapje verder wil gaan, vindt hier meer informatie en inspiratie. De tips zijn ingedeeld in drie niveaus, voor elk wat wils: groen, groener, groenst. Onderwerpen als voeding, kleding en kinderen komen aan bod, aangevuld met veel tips, columns en lekkere recepten.