Het is alweer anderhalve maand geleden dat we voor zesenhalfduizend euro bestolen werden: bijna al de machines die mijn man nodig heeft voor zijn werk waren weg. Als we naar ons eigen banksaldo keken, zou dat het einde van zijn bedrijfje betekenen. Wat we overhadden, had Ralf geïnvesteerd in apparaten die vervangen moesten worden en apart gezet voor de te verwachten belastingaanslag.
Maar in plaats van in paniek te raken, besloten we God op Zijn Woord te geloven. Hij zegt tenslotte dat Hij, als wij eerst Zijn Koninkrijk zoeken, dan zal zorgen voor al het andere. Dus gaven we het probleem aan Hem en bleven ons richten op het belangrijkste werk dat we te doen hebben: onze tijd en aandacht geven aan kinderen en volwassenen in onze omgeving die dat nodig hebben.
Al geloven we dat God Zich aan Zijn Woord houdt, toch verwonderde het ons toen er een stroom van giften op gang kwam. Zo veel mensen gaven. Een anonieme envelop in de brievenbus, enveloppen die Ralf werden toegestopt in de kerk, familie, vrienden, vage bekenden die ervan hoorden, zelfs een paar lezers van mijn blogs droegen een steentje bij.
Een paar mensen boden ons ruimhartig aan ons een groot bedrag te lenen, maar daar hoefden we niet eens gebruik van te maken: binnen een paar dagen was er genoeg om weer gereedschap te kunnen kopen, zodat Ralf zonder onderbreking verder kon met zijn werk. Na twee weken was er budget om alle belangrijke machines weer aan te schaffen. Niet alle kosten waren gedekt, maar we konden goed verder. Wat geweldig, dat zo veel mensen hun hart lieten spreken! We zijn hun zo dankbaar!
We kennen God langer dan vandaag en hebben in het klein eerder meegemaakt dat Hij op verbazingwekkende manieren gaf wat we nodig hadden, als wij daar zelf niet in konden voorzien. Toch blijft het bijzonder om mee te maken.
Intussen gebeurde er in de buurt zo veel dat onze focus automatisch ging naar waar hij hoorde. De pijn in een gezin dat het niet redt en uit elkaar valt, plaatst alles in perspectief: geld en spullen zijn belangrijk, want zonder kun je ook niet, maar het welzijn van kinderen is zo veel meer waard. Liefde van mensen om ons heen hielp ons weer op de rit en daardoor konden wij onze liefde blijven geven aan onze omgeving.
Maar een paar weken later stonden we voor een onaangename verrassing: ondanks de investering van zevenhonderd euro in extra hang- en sluitwerk was de auto opnieuw opengebroken, en was er voor meer dan duizend euro aan nieuw aangeschaft gereedschap weg. We baden: ‘Vader? Dit wordt gênant. We hebben dit gekocht van geld dat we gekregen hebben. Hoe gaan we dit aan de gevers vertellen? Maar we vertrouwen opnieuw op U.’ Nog geen halve dag later hadden we twee giften binnen die de volledige kosten van de nieuwe diefstal dekten. Yes! Ik wíst dat Hij het kon doen!
Op uitnodiging van de politie parkeren we nu voor de ingang van het politiebureau, waar camera’s zijn en nooit wordt ingebroken. Zo kunnen we een beetje schuilen. Dat is toch ook wel fijn.