Perfectionisme is de drang dingen goed te willen doen; een streven waar veel goeds in zit. Je daagt jezelf uit om het beste uit jezelf te halen en daarbij goed werk te leveren.
Het wordt alleen lastig als perfectionistisch te wordt. Wanneer het verlangen iets goed en grondig te doen, doorschiet in een kramp de beste te moeten zijn. Dat je de hoogste verkoopcijfers in je team wilt, of dat je veel werk naar jezelf toe trekt, omdat het je enigszins bevestiging geeft als jij het doet.
Wanneer is goed goed genoeg? Krijg jij stress wanneer je bang bent dat dingen niet perfect zijn? Geeft presteren als beste jou het gevoel geeft van overwinning, meet je daar je eigenwaarde aan af? Geeft het je een soort van gevoel van macht, of controle? Mag jij falen? Of is falen is niet aan de orde, want als je faalt, stort je wereld in?
Perfectionisme kan ontstaan wanneer je opgegroeid bent in een kritische omgeving. Als je geleerd is dat een zeven niet goed genoeg was en je het idee had altijd hoog moest scoren om gezien te worden en bevestigd te worden als kind. Of dat het perfect doen van je dingen je de controle geeft in je leven, daar waar de rest soort van wankelt.
Het lastige met controle is alleen dat je nooit ergens controle over hebt. Het kan namelijk altijd beter en je leven is niet controleerbaar, omdat het afhankelijk is van zo veel factoren waar je zelf geen zeggenschap over hebt. De kunst in het leven is dan ook het vinden van balans en het loslaten van veel dingen.
Ik heb zelf in Zwitserland gestudeerd, waarbij ik naast Engelse examens ook Duitse verslagen, presentaties en tentamens had. Aangezien ik allesbehalve een talenwonder ben en ik in het buitenland ging studeren om mijn talen te leren, moest ik na het leren van al mijn tentamens mijn resultaat loslaten, voordat ik het tentamen ging maken.
Ik wist als ik van mezelf per se een voldoende moest halen, ik de spanning zo opbouwde dat ik een black-out kon krijgen. Juist daarom ging ik voor elk tentamen in gebed en begon ik langzaam aan het maken van de toets. Wonder boven wonder heb ik alle tentamens in één keer gehaald en kon ik beginnen met afstuderen toen ik weer in Nederland aan kwam.
Ik heb daar zo geleerd om mijn perfectionisme los te laten en mezelf te realiseren, weet je: je doet superhard je best en dan moet je het loslaten. Ook al wil je het liefst alles meteen goed doen, het is oké om sommige dingen in het leven niet te kunnen of om er meerdere keren over te doen. Wat jij zelf of andere mensen daar ook van vinden. Het bepaald niet mijn waarde, maar ik ben het waard om mezelf te ontwikkelen en ik mag fouten maken.
Dus, ga die uitdaging aan! Goed is goed genoeg!