De stilte spreekt

“Wat ben jij stil,” zeiden mensen vroeger tegen me. En af en toe doen ze het nog steeds. Vroeger vond ik het vreselijk. Ik had een hekel aan mijn stille kant. Ik wilde niets liever dan zo extravert mogelijk zijn, mijn hart op de tong hebben en alles eruit floepen wat er maar in mijn gedachten op kwam. Want dat vond ik grappig bij andere mensen. Die mensen met hun hart op de tong waren leuk en populair. Dat wilde ik ook.

Op de middelbare school zat ik nog weleens als een verlegen vogeltje in de klas. Overruled door mensen met een grotere mond, durfde ik weinig te zeggen. Toen ik mijn HBO-opleiding begon, zei iemand dat ik ‘heel erg introvert’ was. Ik had geen idee wat dat betekende en ging op onderzoek uit.

INTROVERT
1) Binnenwaarts gericht 2) Binnenwaarts 3) Eenkennig 4) Eenzelvig 5) Gesloten voor anderen 6) Gesloten van aard 7) Gesloten 8) Inwaarts gekeerd 9) Ingekeerd 10) In zichzelf gekeerd 11) Mensenschuw 12) Naar binnen gekeerd 13) Naar binnen gericht 14) Persoonsbenaming 15) Teruggetrokken

Ik herkende me hier totaal niet in. Wat nou eenkennig? Wat nou naar binnen gekeerd? Mensenschuw? No way! En vanaf toen ging ik op zoek naar dat stukje van mezelf. Ben ik stil? Ja, zo af en toe. Ben ik introvert? Totaal niet. Verlegen? Niet echt. Ik die altijd dacht dat stil zijn gekoppeld was aan verlegen en saai, kwam tot de conclusie dat dat helemaal niet het geval hoefde te zijn. Ik ben niet een persoon die teruggetrokken leeft en ik ben liever in het gezelschap van anderen dan alleen. Ik ben iemand die mezelf moet uiten en die af en toe behoorlijk temperamentvol kan reageren. Dat hokjesdenken over stil zijn en dus verlegen en suf dat gaat niet op.

Een jaar of twee geleden had ik een interview met Mirjam van der Vegt over stilte. En ook zij opende mijn ogen. Ik dacht dat het bij stil-zijn ging om ‘stil maar, wacht maar’ en jezelf inhouden. Maar dat gaat niet op. Stil zijn heeft te maken met nieuwe ontdekkingen, intens leven en op zoek gaan naar de meerwaarde. Niet met stil zitten in een hoekje en je mond houden. Gelukkig maar.

Ik ben blij dat ik af en toe stil kan zijn van mezelf en mijn mond dicht kan houden. Maar dat ik om écht stil te worden niet stil op de bank hoef te gaan zitten, maar daadwerkelijk aan de slag kan gaan. En dat de stilte spreekt als je luistert, en dat er zo veel meer te ontdekken is als je van binnen stil kunt zijn en rust kunt ervaren. Hoera!