De schrijver van Psalm 88 noemt zichzelf een naamloze dode, een gesneuvelde in het massagraf. Hij beschrijft de wanhoop, het verdriet en de eenzaamheid. En besluit dan: ‘Mijn beste vrienden hebt u van mij vervreemd, mijn enige metgezel is de duisternis’.

Ik ben dol op een nieuw begin. De eerste dagen van een nieuw jaar inspireren mij altijd om elk aspect van mijn leven en mijn agenda weer eens nauwkeurig onder de loep te nemen en waar nodig aan te passen. Ik wil zeker weten dat ik op koers blijf – mijn blik gefocust op de weg die ik moet gaan.

Vandaag vieren we in alle rust en met een hart vol dankbaarheid, vrede en blijdschap de geboorte van Jezus. Maar laten we nooit vergeten hoe Hij kwam: als een baby, in een stal, als kind van een tienermeisje en haar echtgenoot.

Herken je het? Je leest in je dagboekje, en terwijl je leest komt de naam van een vrouw uit je gemeente in je gedachten. Je vergeet haar weer, maar later op de dag, terwijl je een lied beluistert, denk je ineens weer aan haar. Heb je er weleens over nagedacht dat dit de stem van de Heilige Geest kan zijn?

Welk beeld heb jij van Jezus, wanneer je aan Hem denkt? Zie je de Mens, zoals Hij op aarde rondwandelde en mensen toesprak, bemoedigde, genas en de waarheid vertelde? Zie je de zachtmoedige Knecht van God, Die recht en vrede bracht? Zie je de strenge God, Die oordeelt over goed en kwaad en bij Wie je nooit weet of je goed genoeg zult zijn voor Hem?

Wanneer een situatie uitzichtloos is, snak je naar perspectief. Zou er nog een uitweg zijn uit de situatie waar je in terecht bent gekomen? Zou de situatie veranderen, waardoor je weer kunt gaan en staan waar je wilt? Zouden de afstandsmaatregelen verdwijnen, of voor lange tijd gelden?

Wat kunnen ontwikkelingen in de wereld om ons heen je angst aanjagen. Zorg om jezelf of om je kinderen kan je aanvliegen. Hoe zal de wereld er over tien jaar uitzien? En de kerk, hoe zal het dan in de kerk zijn? Ziekte, goddeloosheid, verdriet… ze kunnen als vijanden op je afkomen.

Toen ik meer ging wandelen en grotere afstanden, leek het me verstandig om goede wandelschoenen aan te schaffen. Niet van die lage, maar hoge wandelschoenen voor veel steun en stevigheid, zeker op rotsachtig terrein.

Als je het leven samen met God ten volle wilt leven, kom je op een pad van (door God ingecalculeerde) risico’s nemen. Er zullen dingen op je weg komen die soms (flink) buiten je comfortzone liggen. Soms zit het in nieuwe mogelijkheden, een nieuwe denkwijze of in het aangaan van pijn of verdriet.