Daniëlle Heerens
16 mei, 2019
Ik heb het me zeker al honderd keer afgevraagd. En het me minstens zo vaak voorgesteld. Hoe het zou zijn om onzichtbaar te zijn. Want dat lijkt me wel wat. Stel je eens voor wat een mogelijkheden dat biedt…
23 april, 2019
Zeg ‘Wie gaat er mee naar Walibi?’ en je hebt vrijwel meteen tien gegadigden. Althans, als iemand dat hier zou roepen, geef ik je op een briefje dat er binnen mum van tijd een heel rijtje mensen staat.
29 maart, 2019
Een poosje terug viel het me opeens op: dat er wat vreemds gaande is onder de Nederlanders. Iets wat ervoor zorgt dat mensen anders gaan leven. Gróéner. En daar houd ik dus niet zo van. Van groen.
8 maart, 2019
Ik heb diep respect voor vrouwen. Niet zozeer voor mezelf, maar voor jouw en mijn verre voormoeders. Vrouwen die een heel huishouden draaiende hielden, zonder dat wat voor mij zo vanzelfsprekend is: stromend water.
14 februari, 2019
Om aan de man te komen moet je vandaag de dag van goeden huize komen, stond er een poosje terug in een vrouwentijdschrift. Bijzonder zijn. Origineel. Anders. Wat dan ook om op te vallen.
31 januari, 2019
Ik weet niet wat ik de laatste tijd heb. Ik lijk onverzadigbaar. Want er is ineens van alles dat ik wil hebben. Werkelijk in alle winkels en iedere webshop, zie ik wel leuke dingen. Die. Ik. Echt. Moet. Hebben.
15 januari, 2019
Gelukkig nieuwjaar. De afgelopen paar weken is het veel tegen me gezegd en zelf heb ik deze woorden net zo vaak uitgesproken. Maar diep vanbinnen vraag ik me af of dit nieuwe jaar dat wordt, gelukkig.
27 november, 2018
In 2002 was het zover: het allereerste seizoen van Idols ging van start en als tiener zat ik na een paar afleveringen al snel elke zaterdagavond achter de tv. Een van de redenen daarvan was natuurlijk Jamai.
1 november, 2018
Als meisje vond ik het heerlijk: verhalen lezen over buitengewone meisjes en vrouwen. En dan het liefst over meisjes en vrouwen die echt hadden bestaan. Mijn geschiedenisboek behoorde dan ook tot de favorieten.