Jarenlang heb ik me geschaamd voor de pijn in mijn hart, waardoor ik nauwelijks meer kon stoppen met huilen. Op die momenten kroop ik stilletjes in mijn oester en klapte de schelp dicht. Ik zat daar net zo lang totdat de storm weer ging liggen en ik oprecht weer kon lachen naar de mensen om me heen. Lange tijd heb ik antwoorden willen vinden op het waarom van mijn pijn, maar ik heb het nog niet gevonden.
De afgelopen tijd ben ik toch wat meer de uitdaging aangegaan om mijn innerlijke pijn met anderen te delen. Om gewoon mens te zijn met zo nu en dan een hart vol pijn! Maar let op: ik heb veel aan mensen die durven te zwijgen, maar wel naast me blijven lopen. Juist de mensen die me niet in de steek laten, zijn goud waard. Ook God zwijgt met grote regelmaat en juist dat zwijgen kan je verder helpen.
Waarom kan er aan veel pijn geen woorden worden gegeven? Waarom probeer ik dan toch zo vaak onzegbare dingen te zeggen? Misschien is ‘waarom’ wel de verkeerde vraag. Op veel waaroms wil ik antwoorden vinden, maar misschien krijg ik die wel nooit. Misschien vind ik het daarom zo fijn wanneer mensen durven te zwijgen en mij niet met goedbedoelde (ant)woorden willen opbeuren.
Ik begin steeds meer van de stilte te houden. Juist in de stilte ontdek ik dat het niet erg is om mij een tijdje slecht te voelen. Ik begin woordeloze woorden steeds meer te waarderen. Ik hoef niet op al mijn pijn een antwoord of een oplossing te vinden. Juist in de stilte ontdek ik dat oude structuren uit elkaar moeten vallen, zonder dat ik kan vertellen hoe ze vallen. Als ik weer levensvreugde in mijn leven wil ervaren, zal ik ook de diepste angsten en de donkerste schaduwen onder ogen moeten komen.
Misschien heb jij nu wel pijn; ervaar je spanning, verdriet, lichamelijke of emotionele pijn. Weet dan dat dit niet betekent dat je leven de verkeerde kant op gaat. Veel christenen zijn teleurgesteld in God wanneer ze pijn ervaren in hun leven. Ze willen geen zwijgende God, maar een God Die komt met een kant-en-klaar antwoord. De kunst van geloven is om afstand te nemen van het idee dat je een streepje voor hebt op niet-gelovigen en dat je overal een antwoord op krijgt.
Mijn ziel kan van tijd tot tijd vol pijn zitten. Soms zwijgt God lang – heel lang. Op die momenten trek ik me vaak op aan Psalm 116: Banden van de dood omknelden mij, ik voelde angst en pijn. Deze psalmist had geen streepje voor en kreeg geen pasklaar antwoord van God. Toch riep hij de Naam van de Heer aan en kreeg hij deze woorden: Kom weer tot rust, mijn ziel, de Heer is je te hulp gekomen. Al zijn er dan geen antwoorden voor jouw pijn – in jouw pijn mag je God aanroepen net als in Psalm 116.
Leg je rusteloze hart maar in stilte bij God neer, bij Hem mag je tot rust komen en vaak is dat genoeg!