Aantrekkelijk geloof

Soms kan één enkel woord, één enkele naam zo veel losmaken, zo veel te vertellen hebben… Nadenkend over het onderwerp ‘aantrekkelijk ouder worden’, het onderwerp van mijn nieuwe boekje Pluspunt, ging ik in de Bijbel op zoek naar voorbeelden van vrouwen op leeftijd van wie ik iets zou kunnen leren over dat onderwerp.

En opeens was ze daar. Loïs. Veel is er niet over haar bekend. We weten eigenlijk alleen dat ze een dochter had die Eunike heette en een kleinzoon die wij kennen als Timoteüs. En we weten dat ze een oprecht geloof bezat. Maar wat me zo raakte was dat ze haar geloof had weten over te brengen op haar kind en kleinkind. Wat een prachtig voorbeeld van de invloed van generaties.

Zelf had ik ook zo’n oma die een stil, maar levend geloof had. Ze praatte er niet veel over. Maar de Bijbel op tafel en het stille gebed voor en na iedere maaltijd spraken boekdelen. En wat op mij de meeste indruk heeft gemaakt is haar onbaatzuchtige en onvoorwaardelijke liefde. Ze heeft volgens mij nooit tegen me gezegd dat ze van me hield, maar ze HIELD van me. En van haar andere kleinkinderen. Ze vond ons bijzonder. Ze nam de tijd voor ons. Ze gaf haar laatste cent uit aan ons als dat nodig was. En ze was er als we haar nodig hadden.

En al is ze al bijna 40 jaar niet meer bij ons, juist nu ik zelf oma ben, denk ik vaak aan haar en probeer haar positieve voorbeeld te volgen.

Ook mijn eigen moeder was als oma een enorm voorbeeld. Ook zij was een vrouw van weinig woorden als het om haar persoonlijk geloof ging. Ook zij bezat weinig, maar gaf veel. Haar tijd, zorg en aandacht. Aan haar kinderen en later aan haar kleinkinderen. Mijn eigen kinderen denken met heel veel warme gevoelens terug aan oma (en opa), aan de spelletjes die ze onvermoeibaar met hen speelde, aan haar betrokkenheid bij hun leven, aan alles wat ze gaf…

En nu zij er al ruim 2 jaar niet meer is, en ik sinds een kleine vijf jaar oma ben, ligt het balletje voor mijn gevoel bij mij.

Ik wil mijn kleinkinderen zo graag meegeven dat ze bijzonder zijn, geliefd om wie ze zijn. Ik wil ze tijd en aandacht geven, en ja, ook cadeautjes op zijn tijd. Ik wil dat ze zich veilig voelen bij ons, bij hun opa en oma, en dat ze weten dat ze bij ons ook met hun vragen en verdrietjes terechtkunnen. Ik hoop dat ze merken, hoe jong ze ook zijn, dat ons leven een extra dimensie kent, gebaseerd op onze relatie met God. Ik hoop dat ze proeven dat die relatie heel persoonlijk is. Ik hoop en bid dat ze onze liefde voor God en voor hen zien aan ons leven, horen in onze woorden en proeven in onze aandacht voor hen.

Kortom, ik hoop en bid dat mijn kleinkinderen later zullen zeggen dat het geloof van oma (en opa) hun tot voorbeeld is geweest, zoals het geloof van Loïs een groot voorbeeld is geweest voor Timoteüs.

Wat één naam al niet kan losmaken…

PS O ja, en de naam Loïs? Die betekent: aangenaam, aantrekkelijk…